Rugletsel bij honden

Rugletselbij honden treedt op als gevolg van een soort trauma aan de wervelkolom. Dit zijn niet de soorten verwondingen die licht moeten worden opgevangen, maar eerder verwondingen zijn die ernstige levensbedreigende en vaak slopende aandoeningen bij honden veroorzaken.

Canine spinale anatomie

Om trauma van het ruggemerggebied volledig te begrijpen, moeten hondenbezitters eerst de spinale anatomie van honden begrijpen. Het ruggenmerg bij honden vindt zijn oorsprong in de hersenen en eindigt net vóór de staart. Het is omringd door wervels die het ruggenmerg beschermen en zorgen voor stabilisatie van de structuur van het lichaam van de hond. Honden hebben in totaal 31 wervels; 7 daarvan ondersteunen de nek, 13 die het borstgebied ondersteunen, 7 die de onderrug ondersteunen, en 3 gefuseerde wervels die de bekkenstructuur mogelijk maken.

De hersenen en de wervelkolom werken samen om het complexe zenuwstelsel bij honden te voltooien. Het ruggenmerg is compleet met zenuwen die vertakken naar andere delen van het lichaam om verschillende lichaamsfuncties mogelijk te maken, zoals lopen en bewegen, urineren en sensatie. Zonder communicatie vanuit deze zenuwen, kunnen zowel de lichaamsfunctie als de mentale capaciteit ernstig worden beïnvloed.

Het is belangrijk om te beseffen dat de wervelkolom bij honden niet het vermogen heeft om zelf regeneratief te worden; dat wil zeggen, de cellen en zenuwen van de wervelkolom kunnen zichzelf niet opnieuw creëren in het geval van een verwonding. Dit maakt deel uit van de reden waarom de wervelkolom bij honden zo'n gevoelige anatomische structuur heeft.

Soorten ruggengraatsletsels bij honden

Over het algemeen zijn er vier soorten letsel aan de wervelkolom die bij honden kunnen voorkomen, en deze omvatten:

• verwonding van het snoer
• spinale compressie
• spinale hersenschudding
• suboptimale bloedtoevoer naar de wervelkolom

Laceraties treden op wanneer een wervelkolomletsel optreedt veroorzaakt eigenlijk dat het snoer scheurt. Dit is een ernstige dwarslaesie die in wezen de communicatie tussen de hersenen en de wervelkolom verstoort.

Compressieletsels van het ruggenmerg kunnen voorkomen wanneer een van de wervels van de wervelkolom uitsteekt of scheurt, waardoor er een overmatige hoeveelheid druk op het ruggenmerg en de zenuwen wordt uitgeoefend. Een hersenschudding is het gevolg van een traumatische gebeurtenis die tijdelijk alle spinale functies opheft, net zoals het tijdelijke onderbewustzijn dat optreedt bij hersenletsel. Hoewel ze minder vaak voorkomen, kunnen bloedstolsels in het ruggenmerg ook een slechte bloedtoevoer en verminderde functie voor de hond veroorzaken.

Hemorragie van de wervelkolom is niet ongebruikelijk bij honden met wervelletsel. De natuurlijke reactie van het lichaam van de hond is om meer bloed naar de plaats van de verwonding te sturen. Dit kan echter gevaarlijk zijn omdat dit leidt tot ongezonde bloedingen en excessieve druk op een reeds beschadigd ruggenmerg.

Diagnose van verwondingen aan de wervelkolom

Dergelijke soorten wervelletsels bij honden zijn het resultaat van ernstig, krachtig trauma, zoals wanneer een hond wordt geraakt door een auto, wordt neergeschoten of valt van een extreem hoge hoogte. Meestal is het type trauma duidelijk en kan dit worden doorgegeven aan een dierenarts, zodat diagnose en behandeling kunnen beginnen.

De eerste gebruikte diagnosemethode is over het algemeen een röntgenfoto van de wervelkolom. Dit bepaalt of de hond al dan niet leed aan breuken of abnormale plaatsing van de wervelkolom. Een myelogram kan dan worden uitgevoerd om zwelling rond het ruggenmerg te detecteren. Hierna zal een CT-scan van zowel de hersenen als het ruggenmerg worden gebruikt om de mate van schade aan het zenuwstelsel van de hond te bepalen.