Diagnose van coccidie bij katten

Felinecoccidiazijn infectieuze organismen die darmkanaalinfecties bij katten veroorzaken, algemeen bekend als coccidiose. Kittens zijn het meest vatbaar voor coccidia-infecties, vanwege het lagere functioneren van het immuunsysteem. De infectie wordt via besmette bronnen uit de omgeving verkregen. Omdat kittens het meest vatbaar zijn, is het noodzakelijk om medische hulp in te roepen als de symptomen verschijnen.

Contracterende coccidiose

De meest voorkomende bron van overdracht is door geïnfecteerde uitwerpselen van huisdieren. Kittens jonger dan 6 weken nemen waarschijnlijk coccidia op van de ontlasting van hun moeder als ze ermee in contact komen. Huisdieren kunnen ook besmet raken met coccidiose als ze een knaagdier innemen dat coccidia-organismen bevat. Volwassen katachtigen die coccidia dragen vertonen geen symptomen van infectie, omdat het immuunsysteem sterk genoeg is om de organismen te onderdrukken. Geïnfecteerde volwassen huisdieren maken echter coccidia-cysten vrij via hun uitwerpselen, die op hun beurt andere huisdieren infecteren.

Symptomen van coccidiose:

• Diarree
  
• Bloederige ontlasting
  
• Mucus in de ontlasting
  
• Gewichtsverlies
  
• Braken
  
• Uitdroging

Coccidiose bij volwassen dieren

Van alle symptomen van coccidiose is diarree de meest voorkomende omdat de organismen de darmcellen van het huisdier binnendringen. Kittens die symptomen van coccidiose ervaren moeten snel worden gediagnosticeerd en behandeld, omdat uitdroging vaak tot de dood kan leiden. Volwassen huisdieren met een laag immuunsysteem moeten ook worden getest als er symptomen zijn, aangezien coccidia actief kan worden als het huisdier aan een onderliggende aandoening lijdt.

Diagnose van feliene coccidiose

De dierenarts zal een lichamelijk onderzoek uitvoeren en de symptomen van ziekte in overweging nemen. Een fecaal onderzoek stelt de dierenarts in staat om de aanwezigheid van coccidia-cysten te bepalen, om de ziekte te bevestigen. Een fecaal onderzoek is een microscopische analyse van de uitwerpselen om parasitaire infecties en de aanwezigheid van bacteriën of abnormaliteiten te detecteren. Bloedonderzoek zal worden uitgevoerd om andere oorzaken van diarree of infectie uit te sluiten. Een negatief fecaal rapport duidt niet op de afwezigheid van coccidiose, dus opnieuw testen kan noodzakelijk zijn.

Behandeling van kattencockcidiose

Katten die lijden aan coccidiose worden behandeld met medicatie die de groei van coccidia in de darmen voorkomt. Het medicijn elimineert coccidia-protozoa niet, maar helpt het lichaam om immuniteit tegen de infectie te ontwikkelen. Kittens die uitgedroogd zijn, kunnen IV-vloeistoffen nodig hebben om hen te helpen herstellen. De meest voorgeschreven medicatie voor katachtige coccidiose is sulfadimethoxine en trimethoprim-sulfadiazine.

Preventie van katachtige coccidiose

Aangezien de meest voorkomende infectiebron is door besmette ontlasting, is het belangrijk om ontlasting op de juiste manier af te voeren. Nieuw verworven kittens moeten ook worden gecontroleerd op tekenen van ziekte en worden weggehouden van zieke dieren die in hetzelfde huishouden wonen. Het is het beste om het huis en het beddengoed voor huisdieren regelmatig te reinigen en desinfecteren. Huisdiereigenaren moeten routine-fecale onderzoeken uitvoeren om de parasietinfectie bij zowel kittens als oudere katten te bepalen. Onderzoek toont een verhoogde vatbaarheid voor coccidiose aan als huisdieren last hebben van stress of trauma. Katten moeten ook worden belet om buiten rond te dwalen en in contact te komen met knaagdieren.

Feline coccidiose is een behandelbare aandoening. Adequate reinheid en routinematige controles door dierenartsen kunnen ziekten voorkomen en helpen om de gezondheid van huisdieren te behouden.