Behandeling van kathyperthyroid
De behandeling van f hyperthyroid f bestaat vaak uit medicamenteuze behandeling, maar in sommige gevallen kan een operatie worden aanbevolen. Als uw kat wordt gediagnosticeerd met hyperthyreoïdie, moet u naar uw behandelingsopties kijken.Medicatiebehandeling voor kattenMedicamenteuze behandeling is vaak de eerste keuzebehandeling voor felines, omdat het als veiliger wordt beschouwd en niet wordt geassocieerd met de risico's van de andere behandelingsopties.
Methimazol wordt ook op de markt gebracht aangezien Tapazole 2 tot 3 keer per dag wordt voorgeschreven en toegediend. Het medicijn zal de activiteit van de schildklier onderdrukken en deze zullen geen hoge hoeveelheid schildklierhormonen produceren. De behandeling zal de hyperthyreoïdie niet genezen en kan gedurende een langere periode nodig zijn totdat de toestand van de kat gestabiliseerd is. In sommige gevallen zal de kat de behandeling voor het leven moeten krijgen. Bij de meeste katten zal de kat, zodra de behandeling is stopgezet, een hogere hoeveelheid schildklierhormonen gaan produceren.
Tijdens de behandeling zal de kat periodiek moeten worden getest om vast te stellen of de dosis methimazol toereikend is en om het optreden van hypothyreoïdie te voorkomen, wat erop wijst dat de schildklier van de kat een lagere hoeveelheid schildklierhormonen produceert dan het lichaam nodig heeft.
Sommige van de bijwerkingen van de behandeling van hyperthyreoïdie kunnen zijn:
Braken
Diarree
- Gebrek aan eetlust
- Lethargie
- Huid jeuk
- Leverproblemen
- De bijwerkingen zijn echter alleen aanwezig als het lichaam van de kat went aan de behandeling. Als deze bijwerkingen aanhouden, bezoek dan de dierenarts.
- Methimazol is mogelijk ook verkrijgbaar in de vorm van siroop.
Hyperthyreochirurgie
Chirurgie is een behandeling die permanent hyperthyreoïdie kan genezen en die bij sommige katten wordt aanbevolen. De operatie bestaat uit het verwijderen van 1 of beide lobben van de schildklier of alleen delen van de klier. De operatie is een optie wanneer de klieren van de schildklier ziek zijn of wanneer er een tumor is die de klier beïnvloedt.
De risico's van een operatie omvatten infecties, embolieën en zelfs shock door anesthesie. Als de hele schildklier wordt verwijderd, kan de kat de rest van zijn leven last hebben van hypothyreoïdie en een aanvulling van synthetische schildklierhormonen vereisen.
Aan de andere kant, als de operatie succesvol is en alleen delen van de schildklier worden verwijderd, kan de kat volledig worden uitgehard en heeft deze geen aanvullende behandeling nodig.
Radioiodine therapie
Bij de radioactief jodium therapie wordt een injectie toegediend. De geïnjecteerde substantie zal worden geabsorbeerd in de bloedstroom en de aangetaste schildklierweefsels zullen worden vernietigd, waardoor de gezonde weefsels onaangetast blijven. De behandeling heeft permanente effecten, dus de kat heeft slechts 1 injectie en geen extra behandeling nodig. De injectie kan zonder verdoving worden toegediend en heeft geen invloed op de bijschildklieren.
De minpunten van deze therapie zijn onder meer:
De hoge kosten
Het feit dat de kat enkele weken geïsoleerd moet zijn, totdat hij al het radioactieve afval verwijdert
- De kat kan hypothyreoïdie ontwikkelen na een behandeling met radioactief jodium.
