Dog Fever-diagnose
Dog feveris een verhoogde lichaamstemperatuur die vaak een reactie is op interne infecties of bacteriën. De temperatuurstijging doodt meestal bepaalde bacteriën die in het lichaam aanwezig zijn. Temperatuur tussen 105 en 106 graden F wordt echter als gevaarlijk beschouwd en eigenaren van gezelschapsdieren moeten onmiddellijk medische hulp inroepen. Hoewel eigenaren gedragsveranderingen kunnen detecteren die een verminderde speelsheid, lethargie en depressie omvatten, blijft hondenkoorts vaak onopgemerkt totdat een rectale temperatuurmeting wordt uitgevoerd.
Lichaamstemperatuur nemen bij honden
De normale rectale temperatuur ligt bij gezonde huisdieren tussen de 100,5 en 102,5 graden F. Hoewel voormalige eigenaren van gezelschapsdieren de neus van de hond zouden aanraken om de lichaamstemperatuur te bepalen, wordt de nauwkeurigste temperatuurmeting verkregen met een rectale thermometer. Er zijn ook verschillende nieuwere oorthermometers die snelle en nauwkeurige metingen mogelijk maken. Normale oortemperatuur bij honden ligt tussen de 100 en 103 graden F.
Diagnose van hondenkoorts
Er zijn verschillende factoren die koorts bij huisdieren veroorzaken. De meest voorkomende oorzaak is geassocieerd met een bacteriële of virale infectie. Interne tumoren en immuunstoornissen kunnen ook een toename van de lichaamstemperatuur veroorzaken. Om de onderliggende oorzaak van koorts te bepalen, voert de dierenarts diagnostische tests uit die een volledige bloedteltoetstest omvatten. Hiermee worden eventuele afwijkingen in de verschillende bloedcomponenten gedetecteerd. Daarnaast zal een bloedchemieprofieltest interne orgaanafwijkingen bepalen. Na evaluatie van de bloedrapportage moet het dier mogelijk een röntgen-, echografie- en fijne naaldaspiraattest ondergaan om de onderliggende gezondheidsproblemen uit te sluiten.
Andere diagnostische tests omvatten:
- Faecaal onderzoek
- Urine-analyse
- Antistoftests
- Biopsie
Behandeling van hondenkoorts
De voorgeschreven medicatie voor koorts varieert afhankelijk van het geconstateerde gezondheidsrisico. De dierenarts zal de medicatie ook aanpassen na de eerste reactie op de behandeling. Orale medicatie zoals antibiotica is nodig om bacteriestammen te doden. Huisdieren die niet gunstig reageren op antibioticummedicatie worden onderworpen aan verdere diagnostische tests. Huisdiereigenaren moeten voorgeschreven medicatie volgens de instructies van de dierenarts toedienen en abrupte stopzetting van de medicijnen voorkomen om een terugval te voorkomen. Algemeen gebruikte antibioticumformuleringen omvatten zeniquine, baytril en amoxicilline. Geneesmiddelen op basis van penicilline worden ook voorgeschreven om gevoelige bacteriestammen te doden.
Andere behandelingsopties
Als bij de diagnose tumoren of lymfosarcoom worden onthuld, krijgt de hond chemotherapie en bestraling om de progressie van de ziekte te verminderen. Chirurgische verwijdering van de tumor kan noodzakelijk zijn. Eigenaars van gezelschapsdieren moeten het gebruik van vrij verkrijgbare medicijnen om koorts te behandelen voorkomen, omdat het essentieel is om de onderliggende oorzaak van verhoogde lichaamstemperatuur te detecteren. Huisdieren die koorts hebben als gevolg van een virale infectie, hebben voldoende thuiszorg en aandacht nodig.
Thuiszorg
Honden moeten in een warme en comfortabele omgeving worden gehouden en mogen niet buiten rondlopen. Voedzame voeding en water van hoge kwaliteit moeten beschikbaar worden gesteld. Het is ook het beste om met tussenpozen kennis te nemen van temperatuurmetingen en hulp van een dierenarts te zoeken als de toestand van het huisdier verslechtert.
Omdat koorts gemakkelijk wordt overgedragen op huisdieren die in een internaat verblijven, is het belangrijk om regelmatig honden te vaccineren om infecties op afstand te houden.
