Chirurgische behandeling voor hyperthyreoïdie bij katten
Hyperthyreoïdie bij kattenis een veel voorkomende stoornis bij katten wanneer hun schildklier overactief wordt. Deze voorwaarde kan op verschillende manieren worden behandeld; operatie is een populaire behandelmethode.
Hyperthyreoïdie verklaard
Hyperthyreoïdie, ook wel thyreotoxicose genoemd, komt voor bij katten van middelbare leeftijd of ouder. Het is een endocriene aandoening veroorzaakt door een toename van de hormonen geproduceerd door de schildklier van een kat. Als gevolg hiervan wordt de schildklier van een kat vergroot.
De schildklier van een kat bestaat uit twee lobben in het gebied van de nek, aan weerszijden van de luchtpijp. De geproduceerde hormonen, T3 en T4, worden gecontroleerd door schildklier-stimulerende hormonen gemaakt door de hypofyse van een kat. De T3- en T4-hormonen reguleren veel van de vitale systemen van de kat, inclusief zijn metabolisme. Wanneer er te veel T3- en T4-hormonen in het lichaam van een kat worden geproduceerd, ontwikkelt de schildklier adenomen, of kleine knobbeltjes, die tot 98% van de tijd goedaardig zijn. Adenomen kunnen zich vormen op één of beide lobben van de schildklier van een kat.
Diagnose van hyperthyreoïdie bij katten
Een dierenarts zal een lichamelijk onderzoek van een kat uitvoeren als hij vermoedt dat hij hyperthyreoïdie heeft, rekening houdend met de beschreven symptomen. Een van de examens bestaat uit het voelen van de nek van een kat. Als de klier groot genoeg is, kan een dierenarts de schildklier voelen. Een dierenarts zal dan het bloed van de kat laten testen om te zien of er een verhoging is in de T4- en T3-hormonen, maar hij zal vooral kijken naar de T4-niveaus. Andere bloedonderzoeken kunnen worden uitgevoerd om ervoor te zorgen dat de symptomen niet het gevolg zijn van een andere onderliggende aandoening zoals diabetes of leverziekte.
Chirurgische behandeling voor hyperthyreoïdie bij katten
Er zijn vier verschillende manieren waarop een kat met hyperthyreoïdie kan worden behandeld: medicatie, bestraling, chemische ablatie of chirurgie. Een schildklieroperatie, operatieve verwijdering van de schildklier, is een populaire behandeloptie voor katteneigenaren. De ideale chirurgische kandidaat is een kat die goed omgaat met anesthesie, waarvan de schildklier niet te groot is en het schildklierweefsel niet naar andere delen van het lichaam van een kat is gemigreerd.
Een van de grootste voordelen van een thyreoïdectomie is dat een kat wordt genezen van een hyperactieve schildklier als al het aangetaste weefsel is verwijderd. De kosten van de procedure zijn betaalbaar, omdat de prijs van het schildkliermedicijn dat een kat voor de rest van zijn leven zou moeten nemen dezelfde kosten zou zijn als de operatie op de lange termijn. Een kat die net een thyreoïdectomie heeft gehad, moet voor een korte periode in het ziekenhuis worden opgenomen om er zeker van te zijn dat hij goed herstelt van de anesthesie en de procedure.
Zoals bij alle chirurgische ingrepen kunnen complicaties optreden bij het verwijderen van de schildklier van een kat. Deze complicaties omvatten infectie, het per ongeluk verwijderen van de hypofyse, hypocalciëmie, hypothyreoïdie en verlamming van het strottenhoofd. Als alle aangetaste weefsels tijdens de thyreoïdectomie niet zijn verwijderd, kan een kat in de toekomst opnieuw hyperthyreoïdie krijgen.
Chirurgie is een goede behandelingsoptie voor katten met een hyperactieve schildklier. De eigenaar van het huisdier zal de voor- en nadelen van deze procedure moeten bespreken met een dierenarts om te bepalen of dit de beste manier van behandeling is voor hun kat.
