Tekenen en symptomen van Canine Parvovirus
Canine parvovirusis een zeer besmettelijke ziekte bij honden en is vaak dodelijk voor puppy's. Men denkt dat de huidige stam van parvovirus een mutatie is van het kattenziekte-virus. Elke leeftijd en elk ras van de hond kan dit virus oplopen. Parvovirus wordt verspreid door contact met geïnfecteerde ontlasting. Van het virus is ook bekend dat het vijf maanden of langer op kleding, kooivloeren en andere levenloze voorwerpen kan overleven. De incubatietijd is ongeveer zeven tot veertien dagen vanaf het moment van blootstelling aan de tijd dat de symptomen verschijnen. Het virus valt het beenmerg en de darmcellen aan. De meest verwoestende effecten treden op in het maagdarmkanaal. Het virus veroorzaakt extreme schade aan het darmkanaal. Symptomen van Parvovirus
Puppies zijn het meest vatbaar voor parvovirus. De ernstigste gevallen verschijnen bij pups twaalf weken en jonger. Veel volwassen honden vertonen weinig of geen tekenen en symptomen. Honden die geïnfecteerd zijn met parvovirus kunnen de volgende symptomen vertonen:
- Ernstig braken en diarree
- Projectiel braken
- Bloedige, ernstige diarree
- Lethargie en zwakte
- Weinig belangstelling voor activiteiten
- Verlies van eetlust
- Koorts
De ziekte vordert snel. De dood kan al binnen twee dagen na het begin van de symptomen optreden. Parvovirus doodt door uitdroging door vochtverlies door braken en diarree. Shock en dood komen voort uit de uitdroging. Parvovirus kan ook doden door septische toxines die het hele lichaam binnendringen wanneer het verlies van de darmbarrière bacteriën toestaat om binnen te komen.
Diagnose van Canine Parvovirus
Uw dierenarts voert een lichamelijk onderzoek uit, neemt een fecaal monster en doet bloedonderzoek. De infectie wordt gekenmerkt door een daling van de witte bloedcellen. Deze diagnostiek, inclusief röntgenfoto's, sluit andere oorzaken van braken en diarree uit.
Behandeling van de ziekte
Ziekenhuisopname is noodzakelijk om het parvovirus te behandelen. De belangrijkste behandeling is om de vloeistoffen die verloren gaan door braken en diarree te vervangen. Uw hond krijgt een intraveneuze toediening van een elektrolytoplossing. Suiker (dextrose) wordt vaak toegevoegd omdat stress door de infectie de bloedsuikerspiegel kan verlagen. Anti-misselijkheid medicijnen worden toegediend om verder braken te beheersen. Antibiotica worden gegeven om secundaire infecties onder controle te houden. Bloedtransfusie kan nodig zijn voor ernstige gevallen. De duur van de behandeling van uw hond zal afhangen van de ernst van de virale infectie. Vaccinaties zijn de meest effectieve preventieve maatregel voor uw hond. Puppy's mogen niet worden blootgesteld aan parken, kennels of andere openbare ruimtes waar honden mogelijk zijn totdat ze al hun booster-opnamen hebben ontvangen.
