Ringworm bij katten

Ringworm bij katten, of dermatofytose, is een schimmelinfectie van de huid die het haar, de huid en de nagels van katten beïnvloedt. Ringworm is besmettelijk voor zowel honden als mensen; mensen met een verlaagde immuunrespons zijn bijzonder kwetsbaar voor het risico op ringworm-besmetting. Hoewel ringworm bij katten vaak na verloop van tijd vanzelf oplost, betekent het risico van besmetting dat u op de hoogte moet zijn van de symptomen, de overdracht en de behandeling.

De oorzaak van de ringworm

Hoewel er verschillende schimmels zijn die ringworm veroorzaken, zijn de meeste gevallen bij katten het gevolg van schimmels in de Microsporum canis, Microsporum gypseum of Trichophyton soorten. De schimmel die ringworm veroorzaakt, wordt meestal aangetroffen op het besmette dier of in zijn woonomgeving. Een besmet dier kan sporen afstoten die maximaal twee jaar in het milieu kunnen leven.

Ringwormschimmel gedijt in warme, vochtige omgevingen. De sporen kunnen leven van beddengoed, meubels en al het andere dat in contact is geweest met het besmette dier. Katten kunnen chronische dragers worden, die de schimmel herbergen en afschudden zonder tekenen van infectie te vertonen.

Transmissie van ringworm

Ringworm wordt overgedragen door direct contact met schimmelsporen. Sporen kunnen overleven in beddengoed, verzorgingsapparatuur en internaten die worden bewoond door een besmet dier. Omdat de ringwormschimmel tot twee jaar in het milieu kan leven, kan uw kat ringworm oplopen van overal waar andere dieren zijn geweest.

De meeste gezonde volwassen katten genieten echter van enige natuurlijke weerstand tegen de schimmel en vertonen mogelijk nooit symptomen. Katten met onderdrukte immuunsystemen zijn het meest kwetsbaar voor het ontwikkelen van symptomen van infectie. Oudere katten, vrij rondzwervende katten, gestresste en ondervoede katten lopen een verhoogd risico om een ​​infectie te ontwikkelen; Perzische katten lijken ook vatbaarder voor infecties.

Symptomen van ringworm

Ringworm bij katten veroorzaakt huidlaesies die van uiterlijk kunnen verschillen. Het meest voorkomende type laesie is klein, rond en haarloos. Een schilferige huid kan in het midden van de laesie verschijnen. Kleine puisten kunnen ook verschijnen.

Ringwormlaesies kunnen klein beginnen en in omvang toenemen. Ze kunnen geïrriteerd raken en jeuken. Ze worden meestal gevonden op het hoofd, de oren en de staart. Soms kan de schimmel zich verspreiden over het gezicht, de lippen, de kin en de neus; het kan moeilijk zijn om de symptomen van ringworm bij katten te onderscheiden van die van andere huidziekten.

Diagnose en behandeling van ringworm bij katten

Een van de verschillende tests is nodig om ringworm bij katten te diagnosticeren. Veel soorten ringwormschimmel fluoresceren onder een speciaal soort zwart licht dat bekend staat als de lamp van Wood. Deze test is echter niet helemaal correct, omdat andere stoffen in de vacht van uw kat ook kunnen fluoresceren.

Sommige ringworminfecties kunnen worden vastgesteld door haren van de laesie onder een microscoop te onderzoeken. De meest betrouwbare manier van diagnose bestaat echter uit het verzamelen van schalen van de laesie en het uitvoeren van een schimmelcultuur.

Bij gezonde katten en kittens met kleine laesies kan ringworm worden behandeld met een antischimmelcrème. In meer ernstige gevallen kan een combinatie van orale en plaatselijke medicatie worden gebruikt. Kalkzwaveldips zijn de topische behandeling naar keuze voor ringworm bij katten.