Primaire hyperparathyroïdie bij katten
Katachtige primairehyperparathyreoïdieis een aandoening die optreedt wanneer de bijschildklieren van een kat verhoogde hoeveelheden van het hormoon produceren die verantwoordelijk zijn voor de controle van calcium-, vitamine D- en fosforwaarden in het bot en bloed. Verhoogde hoeveelheden parathyroïde hormoon (PTH) kunnen calcium uit de botten en het weefsel in de bloedbaan laten vrijkomen. Verhoogde calciumspiegels in het bloed kunnen leiden tot een mogelijk gevaarlijke toestand die bekend staat als hypercalciëmie. Dergelijke onevenwichtige calciumgehaltes kunnen interfereren met de goede werking van organen zoals het hart en de nieren. Aanvullende informatie over de symptomen, diagnose en behandeling van primaire hyperparathyreoïdie kan een deel van de onzekerheid over het verzorgen van een huisdier met deze behandelbare metabole stoornis helpen verlichten.
Wat zijn de oorzaken Primaire hyperparathyroïdie
De parahyperthroid klieren maken deel uit van het fiene endocriene systeem, dat verantwoordelijk is voor hormoonregulatie. Deze vier kleine structuren bevinden zich aan de voorkant van de twee schildklieren, aan weerszijden van de luchtpijp. Primaire hyperparathyreoïdie is een relatief zeldzame aandoening die zich kan ontwikkelen bij katten met afwijkingen in de bijschildklieren. Tot de meest voorkomende afwijkingen behoren bijschildklieren die opgezwollen raken door de ontwikkeling van goedaardige tumoren die adenomen worden genoemd. In minder vaak voorkomende gevallen kan de aandoening ook worden veroorzaakt door kankerachtige gezwellen of letsel aan de bijschildklieren.
Primaire hyperparathyroïdie Symptomen en diagnose
Enkele van de meest voorkomende symptomen van primaire hyperparathyroïdie zijn:
- Verlies van eetlust
- Braken
- Verhoogde dorst en plassen
- Lethargie
- Vermoeidheid
Een diagnose van primaire hyperparathyreoïdie is meestal gebaseerd op de fysieke geschiedenis van de kat, een complete examen en aanvullende tests voor het aantonen van hypercalciëmie en hyperfosfatemie, of verhoogde fosforwaarden in het bloed. Deze voorwaarden kunnen meestal worden bepaald door laboratoriumanalyses van bloed- en urinemonsters. Een echografie of röntgenfoto (röntgenfoto) van het nekgebied kan worden gevraagd om een diagnose van de aandoening te maken. Bovendien kan een dierenarts monsters van het bijschildklierweefsel of de gerelateerde tumor onderzoeken en testen. Om dergelijke monsters te verkrijgen, moet mogelijk een eenzijdige thyreoïdectomie worden uitgevoerd. Tijdens deze procedure wordt een deel van de bijschildklier chirurgisch verwijderd voor analyse.
Behandeling met hyperparathyroïdie
In de meeste gevallen vereist de behandeling van primaire hyperparathyreoïdie de verwijdering van de abnormale klier en, indien nodig, de bijbehorende tumoren of gezwellen. Verwijdering van de aangetaste klier kan ervoor zorgen dat de calciumspiegel in het bloed van een kat aanzienlijk daalt. Deze aandoening, bekend als hypocalciëmie, kan de functie van het zenuwstelsel en het spierstelsel verstoren. In extreme gevallen kan dit leiden tot gebrek aan coördinatie, spiertrekkingen en toevallen. Na de operatie moet een kat mogelijk calcium- en vitamine D-supplementen krijgen om symptomen van een laag calciumgehalte in het bloed te voorkomen. Uw dierenarts kan een oraal supplement aanbevelen dat veilig is en door katten goed wordt verdragen.
Hoewel een eerste diagnose van hyperparathyreoïdie overweldigend en zenuwslopend lijkt, is deze zeldzame aandoening vaak te behandelen door middel van chirurgie en zorgvuldige post-operatieve monitoring van calciumbloedspiegels. Eigenaars kunnen meer leren over de risico's, symptomen, diagnostische en chirurgische processen die gepaard gaan met primaire hyperparathyreoïdie om hen te helpen de beste beslissingen te nemen over hoe ze voor een huisdier met deze katachtige stofwisselingsstoornis kunnen zorgen.
