Neurologische ziekten bij honden
Neurologischeziekten bijhondenzijn die aandoeningen die hun oorsprong vinden in het centrale zenuwstelsel van het huisdier en het perifere zenuwstelsel. Er zijn verschillende soorten neurologische aandoeningen, elk gekenmerkt door specifieke symptomen. Hoewel de oorzaak van bepaalde neurologische aandoeningen wordt toegeschreven aan trauma en per ongeluk letsel, kunnen anderen zich ontwikkelen als gevolg van genetische aanleg, reacties op medicijnen en onderliggende gezondheidsproblemen. Honden met ongewone gedragspatronen mogen niet worden berispt voor slecht gedrag, omdat het huisdier mogelijk lijdt aan een neurologisch probleem dat ongecontroleerde handelingen en gedrag veroorzaakt.
Vaak voorkomende neurologische aandoeningen bij honden zijn onder meer
- Aanvallen en epilepsie
- Cervicale ziekte
- Degeneratieve myleopathie
- Hepatische encefalopathie
- Canine dementie
- Granulomatous meningoencephalomyelitis (GME)
Convulsies en epilepsie
Convulsies doen zich voor als gevolg van abnormale zenuwactiviteit in de hersenen van de hond. Het type aanval dat aanwezig is, wordt bepaald door de vertoonde symptomen en de duur van de aanval. De aandoening kan optreden als gevolg van leverziekte, hersentumoren en inname van toxische stoffen. Aanvallen die optreden vanwege een onbekende oorzaak worden idiopathisch genoemd. Eigenaren van gezelschapsdieren zouden moeten leren omgaan met honden die last hebben van epileptische aanvallen. De meeste huisdieren krijgen anticonvulsieve medicijnen voorgeschreven om aanvallen onder controle te houden.
Cervicale aandoeningen
Honden ontwikkelen cervicale stoornissen tijdens accidenteel letsel of spinale trauma's tijdens ruw spel. De symptomen van cervicale ziekte omvatten pijn in de nek, onvermogen om te staan of te lopen en een gebrek aan gevoeligheid voor pijn.
Degeneratieve myopathie
Deze aandoening ontstaat wanneer er een verslechtering van de zenuwen in het ruggenmerg is. Dit veroorzaakt een verminderde zenuwfunctie, wat leidt tot de ontwikkeling van verschillende symptomen. Huisdieren die lijden aan degeneratieve myleopathie ervaren ongemak tijdens het uitvoeren van routinewerkzaamheden zoals klimmen, hardlopen, plassen en ontlasting, als gevolg van verlies van spiermassa in de benen. De behandeling omvat matige lichaamsbeweging en vitaminesuppletie om de kwaliteit van leven van het huisdier te verhogen.
Hepatische encefalopathie
Hepatische encefalopathie gaat meestal gepaard met leveraandoeningen bij honden. Het is een degeneratieve ziekte die een verminderde hersenfunctie en bewustzijnsverandering veroorzaakt door een abnormale leverfunctie. Huisdieren die lijden aan hepatische encefalopathie vertonen symptomen zoals hysterie, toevallen en ander ongecontroleerd gedrag. De behandeling omvat antibioticummedicatie om onderliggende gezondheidsproblemen en dieetaanpassingen te genezen. Als de oorzaak van leverfunctiestoornissen wordt gediagnosticeerd, nemen de symptomen af nadat de primaire oorzaak is genezen.
Canine dementie
Dementie komt vaker voor bij huisdieren ouder dan 10 jaar. De symptomen omvatten persoonlijkheidsveranderingen, cognitieve disfunctie, gefixeerde blik en verwarring. De dierenarts zal bepaalde medicijnen voorschrijven om zenuwimpulsen in de hersenen te beheersen. Eigenaars van huisdieren moeten ook technieken leren om huisdieren met dementie te behandelen.
Granulomatous Meningoencephalomyelitis (GME)
Deze ziekte wordt geassocieerd met een ontsteking van de cellen in het centrale zenuwstelsel. De symptomen verschillen bij individuele huisdieren die lijden aan GME. Eigenaren van gezelschapsdieren moeten medische hulp inroepen als de hond lijdt aan gezichtsverlamming, plotselinge aanvallen en instorting.
Diagnose van neurologische aandoeningen
De dierenarts zal de aanwezige klinische symptomen evalueren en diagnostische tests uitvoeren, zoals MRI-scans, röntgenfoto's en echografieën om abnormaliteiten in de hersenen, het ruggenmerg en andere delen van het lichaam te bepalen. Aanvullende bloed- en urinetests sluiten ook andere kwalen uit.
Huisdiereigenaren moeten voorgeschreven medicatie volgens de instructies van de dierenarts toedienen. Omdat kruidenformules of -supplementen geneesmiddelinteracties kunnen veroorzaken, is het noodzakelijk om de dierenarts te informeren over andere geneesmiddelen die aan de hond worden toegediend.
