Laryngeale verlamming bij honden

Larynxverlammingbij honden is een aandoening waarbij de zenuwen die het strottenhoofd, of de stembox, beheersen, niet goed werken. Laryngeale verlamming kan veranderingen in de stem en problemen met eten en ademen veroorzaken.

De normale strottehoofdhoek van de hond

Het strottenhoofd of de stemdoos bevindt zich aan de achterkant van de keel van uw hond. Wanneer je hond ademt, passeert lucht zijn neus en mond, door het strottenhoofd en in de luchtpijp of luchtpijp. Normaal gesproken wordt het strottenhoofd geopend wanneer uw hond ademt, waardoor er lucht door kan stromen.

Laryngeale verlamming verklaard

Bij laryngeale verlamming stoppen de zenuwen die het strottenhoofd onderdrukken en het strottenhoofd van uw hond kan niet meer normaal openen en sluiten. Dit betekent dat wanneer uw hond ademt, het kraakbeen van het strottenhoofd niet opengaat om lucht door te laten in de luchtpijp van uw hond. Dit betekent dat uw hond moeite zal hebben met eten en ademen. Zijn stem kan veranderen of helemaal verdwijnen.

Oorzaken van larynxverlamming

Oudere honden van het grote ras lijken het meest vatbaar voor laryngeale verlamming. Sommige rassen die gevoelig zijn voor de stoornis zijn:

• Labrador Retrievers
• Golden Retrievers
• Sint Bernards
• Siberische Huskies

Honden die bezwijken voor larynxverlamming worden geboren met normale stemkastjes. Op de een of andere manier, in de loop van het leven van de hond, beginnen de zenuwen die de functie van het strottenhoofd bepalen achteruit te gaan en de hond verliest de controle over de spieren van het strottenhoofd. Dierenartsen begrijpen niet echt hoe dit gebeurt.

In sommige gevallen is larynxverlamming een erfelijke aandoening. Honden die larynxverlamming erven, beginnen de symptomen al heel vroeg te vertonen, op een leeftijd van twee tot zes maanden. Puppy's die lijden aan overgeërfde laryngeale verlamming kunnen moeite hebben met ademhalen en slikken. Ze kunnen vaak knevelen en hebben een vreemd klinkende blaf.

Rassen die gevoelig lijken te zijn voor erfelijke larynxverlamming zijn:

• Bouvier des Flandres
• Dalmatiër
• Siberische Husky
• Engelse Bulldog

Honden die lijden aan erfelijke larynxverlamming mogen niet worden gefokt.

Laryngeale verlamming kan ook optreden als gevolg van trauma. Een bijtwond of ander letsel kan de zenuwen en spieren van het strottenhoofd beschadigen. Soms komt de stoornis voor in combinatie met hypothyreoïdie.

Symptomen van larynxverlamming

Het eerste symptoom van larynxverlamming is een verandering in de stem. De schors kan hees beginnen te klinken. De hond kan een gehinderde, luidruchtige ademhaling vertonen en kan bij het eten kokhalzen of stikken. De symptomen verergeren in warm, vochtig weer, tijdens inspanning en in het geval van obesitas; Laryngeale verlamming kan levensbedreigend worden als het ademvermogen van het dier ernstig wordt belemmerd.

Diagnose en behandeling

Uw dierenarts kan larynxverlamming diagnosticeren door het strottenhoofd van uw hond te onderzoeken terwijl hij licht gesedeerd is. Als het strottenhoofd verlamd is, zal uw dierenarts kunnen zien dat de kraakbeentjes van het strottenhoofd niet goed openen wanneer uw hond ademt.

Meestal hebben honden een operatie nodig om laryngeale verlamming te behandelen. Dierenartsen maken gebruik van een chirurgische ingreep die bekend staat als 'arytenoid-lateralisatie' of striae van het larynx om de kraakbeenderen van het strottenhoofd permanent in een open positie te hechten. Hierdoor kan lucht door het strottenhoofd stromen, zodat uw hond kan ademen. Deze operatie heeft een hoog slagingspercentage, hoewel er een klein risico is dat honden per ongeluk voedsel kunnen inademen volgens de procedure.