Intestinale Canine Parvovirus Symptomen
Canine parvovirusis een relatief nieuwe ziekte die werd ontdekt in de late jaren 1970. Dit zeer besmettelijke hondenvirus kan een volwassen hond erg ziek maken en is vaak dodelijk bij puppy's. Daarom is het belangrijk dat hondenbezitters de symptomen van intestinaal hondenparvovirus kennen, omdat vroegtijdige interventie het leven van een huisdier kan redden.
Intestinaal parvovirus verklaard
Gedacht een mutatie te zijn van het katachtige hondenziekte-virus, kan het hondenparvovirus op elke leeftijd een hond treffen. Het parvovirus valt de ingewanden van een hond aan en veroorzaakt schade aan de bekleding van dit kanaal. De schade kan zo ernstig zijn dat deze necrose van de bekleding veroorzaakt. Wanneer dit gebeurt, halen bacteriën het systeem in en veroorzaken een darminfectie.
Als een hond de darmvorm van het parvovirus overleeft, kunnen ze myositis van het hart ontwikkelen. Wanneer het parvovirus het hart van een hond beïnvloedt, is de prognose slecht.
Intestinale Canine Parvovirus Symptomen
Omdat het parvovirus de darmen van een hond beïnvloedt, zullen symptomen die verband houden met dat deel van het lichaam van een hond verschijnen binnen 10 dagen na het contracteren van de ziekte. De eerste tekenen van intestinaal parvovirus zijn een gebrek aan energie, een gebrek aan eetlust, oncontroleerbaar braken, diarree die bloedig is en een koorts die hoger is dan 103 graden F. De diarree en braken geassocieerd met het parvovirus kan een hond uitdrogen, wat kan leiden tot een onbalans van elektrolyten. Uitdroging is vaak de belangrijkste doodsoorzaak bij honden met het parvovirus.
De hond raakt zijn interesse in eten kwijt vanwege de maagpijn die hij ervaart. Een hond die overgeeft, zal gal elimineren, die wordt uitgescheiden door de lever, zelfs nadat de maag leeg is. De diarree van een hond wanneer hij intestinaal parvovirus heeft, heeft een duidelijke onaangename geur en zal in de vroege stadia van de infectie geel of groen van kleur zijn. De ontlasting wordt donkerder van kleur naarmate de hond meer bloed passeert.
Omdat het virus het darmstelsel van een hond aanvalt, neemt zijn vermogen om voedingsstoffen uit zijn voedsel te absorberen af. Bloedarmoede kan optreden wanneer eiwitten en bloed naar de darmen van de hond lekken, wat er ook toe kan leiden dat endotoxinen in de bloedbaan van de aangetaste hond stromen. Een hond wordt septisch wanneer endotoxinen de bloedstroom binnendringen, wat betekent dat een infectie zich via het bloed verspreidt.
Een hond die het parvovirus heeft, zal in de latere stadia van de ziekte een aanstootgevende geur krijgen en hij zal zwakker worden naarmate de witte bloedcellen afnemen.
Deskundigen adviseren dat als een hond constant in zijn bed ligt en niet wil spelen, hij onmiddellijk naar een dierenkliniek moet worden gebracht, omdat dit niet normaal is. De redenen achter de lethargie van een hond kunnen worden toegeschreven aan uitdroging, lage suikergehaltes in het lichaam of verzwakking van de organen van de hond: deze zijn allemaal geassocieerd met het parvovirus.
De beste manier om intestinaal parvovirus te voorkomen is door een hond ertegen te vaccineren wanneer hij jong is. Men moet met hun dierenarts praten over eventuele abnormale symptomen die een hond kan vertonen, vooral als hij niet is gevaccineerd of is blootgesteld aan andere honden die mogelijk ziek waren.
