Idiopathische epilepsie bij honden
Idiopathischeepilepsie bij hondenis een vorm van epilepsie die optreedt om redenen die dierenartsen niet helemaal begrijpen. Het wordt ook wel erfelijke of aangeboren epilepsie genoemd. Idiopathische epilepsie veroorzaakt abnormale elektrische activiteit in de hersenen die kan leiden tot epileptische aanvallen, onwillekeurige spiersamentrekkingen, abormale gevoelens en abnormaal gedrag.
Idiopathische epilepsie
Dierenartsen weten niet wat de oorzaak is van idiopathische epilepsie, maar ze weten wel dat bij sommige rassen de ziekte erfelijk blijkt te zijn. Rassen met een genetische aanleg voor idiopathische epilepsie zijn:
- Keeshonden
- Beagles
- Duitse herders
- Sint Bernards
- Ierse setters
- Cocker Spaniels
- Poedels
- Labrador en Golden Retrievers
Omdat idiopathische epilepsie door families kan worden doorgegeven, mogen honden die aan deze stoornis lijden niet worden gefokt, en dat geldt ook voor hun ouders of broers en zussen.
Canine epileptische aanvallen
De epileptische aanvallen bij honden met idiopathische epilepsie komen voor in drie fasen, auditief, ictaal en postictaal. De auditieve fase van een epileptische aanval wordt gekenmerkt door gedragsveranderingen die aantonen dat uw hond op het punt staat een aanval te krijgen. Deze wijzigingen kunnen heel duidelijk of heel subtiel zijn en kunnen enkele seconden tot meerdere dagen duren. Honden in de auditieve fase van een epileptische aanval vertonen rusteloosheid en kunnen afdwalen of proberen te verbergen. Ze kunnen overdreven aanhankelijk lijken en ze kunnen janken, beven of kwijlen.
De ictale fase is wanneer de aanval zelf plaatsvindt. De epileptische aanval kan van enkele seconden tot enkele minuten duren. Uw hond zal omvallen en kan schoppen of rennende bewegingen maken met zijn benen. Hij zal zich niet bewust zijn van zijn omgeving, en hij kan zichzelf kwijlen of nat maken.
De postictale fase vindt plaats onmiddellijk na de aanval. Je hond zal gedesoriënteerd en rusteloos lijken. Hij kan blijven kwijlen. Sommige honden zoeken in deze fase troost bij hun eigenaren, terwijl anderen hun baas proberen te vermijden. Dit kan dagen duren.
Reageren op de epileptische aanval van uw hond
Als uw hond aan een epileptische aanval lijdt, blijf dan kalm. Wees gerust dat uw hond geen pijn heeft; hij is buiten bewustzijn.
Je moet proberen de inbeslagneming van je hond te timen als je kunt. Een aanval die langer dan vijf minuten duurt, is een medisch noodgeval. Neem contact op met een dierenartskliniek voor noodgevallen als uw hond aan een epileptische aanval van meer dan vijf minuten lijdt. In ieder geval zal uw dierenarts willen weten op welk moment de inbeslagneming plaatsvond, op welke datum het plaatsvond en hoe lang het duurde. Houd de gespierde bewegingen van uw hond tijdens de aanval in de gaten, zodat u deze aan de dierenarts kunt uitleggen.
Probeer uw hond uit de buurt van meubels, water, trappen of scherpe voorwerpen te houden tijdens zijn aanval, zodat hij zichzelf geen pijn doet. Leg een kussen onder zijn hoofd om hoofdletsel tijdens de aanval te voorkomen. Maak je geen zorgen over het feit dat je hond zijn tong inslikt; honden doen dat niet. Onthoud dat je je hand niet in de mond van je hond moet steken, omdat je serieus gebeten zou kunnen worden.
Houd kinderen en andere dieren uit de buurt van uw hond tijdens zijn aanval. Zorg dat je erbij bent als de aanval voorbij is. Zodra de aanval is geëindigd, moet u uw hond in een veilige omgeving houden (uit de buurt van trappen, water, meubels, kinderen en andere huisdieren) totdat zijn gedrag weer normaal is. Als uw huisdier na een half uur nog niet hersteld is, raadpleeg dan uw dierenarts.
