Feline hyper-schildklieraandoening
Defiene hyperthyroid-ziekte wordt veroorzaakt door een hormonale disbalans en komt vaker voor bij oudere katten. Hyperthyreoïdie wordt veroorzaakt door een overmaat aan schildklierhormonen, die verantwoordelijk zijn voor de regulering van het metabolisme. Als deze hormonen in overmaat zijn, wordt het metabolisme versneld en worden alle andere functies versneld. Dit kan hart-, nier- of maag-darmproblemen veroorzaken.
Symptomen van feline hyper-schildklieraandoening
De schildklier maakt deel uit van het endocriene systeem en produceert de schildklierhormonen.
Als de hoeveelheid geproduceerde hormonen te hoog is, zal de kat last hebben van hyperthyreoïdie.
In zeldzame gevallen is de hyperthyreoïdie een secundaire ziekte en kan deze worden veroorzaakt door tumoren in het schildkliergebied.
Hyperthyreoïdie leidt tot een sneller metabolisme en versnelde lichaamsfuncties. Typische symptomen van hyperthyreoïdie zijn:
- verhoogde eetlust; de kat kan tot tweemaal zoveel eten als gebruikelijk
- Overmatige dorst; controleer de waterbakken om te bepalen hoeveel uw kat drinkt
- Frequenter urineren, vanwege de verhoogde hoeveelheden water
- Hyperactiviteit
- Gewichtsverlies, door verhoogd metabolisme
- Braken
- Diarree
- Vettige vacht
- Haarverlies en zelfs kale plekken
- Acne, vooral in de kinstreek
- Aggressiviteit; plotselinge veranderingen zijn gedrag
De schildklier is vergroot en de kat kan ook hartgeruis, hoge bloeddruk, nier- en darmproblemen ervaren.
Deze symptomen kunnen wijzen op een nier- of leveraandoening en zelfs kanker, dus de dierenarts moet een aantal tests uitvoeren om ervoor te zorgen dat uw kat hyperthyreoïdie krijgt.
Behandeling van hyperthyreoïdie
Indien tijdig gedetecteerd, kan hyperthyreoïdie onder controle worden gehouden met medicijnen.
Het doel van de medicatie is de productie van schildklierhormonen te verminderen. Methimazol-geneesmiddelen worden meestal voorgeschreven aan katten met hyperthyreoïdie. Methimazol kan tweemaal per dag worden toegediend. In zeldzame gevallen kunnen er bijwerkingen zijn zoals gebrek aan eetlust, braken, slaperigheid, krassen of bloeden. Als u een van deze bijwerkingen opmerkt, overleg dan met uw dierenarts, omdat het gebruik van het geneesmiddel moet worden gestaakt.
Het medicijn kan de aandoening echter niet volledig behandelen; een operatie of radioactief jodiumtherapie is noodzakelijk.
Chirurgie, ook bekend als thyreoïdectomie, zal de aandoening behandelen; schildklierweefsel wordt verwijderd en het hormonale evenwicht wordt hersteld. In sommige gevallen worden beide schildklieren volledig verwijderd om de hyperfunctie te voorkomen. De kat moet calciumsupplementen na de operatie krijgen.
Radioiodine-therapie is ook succesvol bij de behandeling van de aandoening. De radioactieve jodiumtherapie bestaat uit stralingen die de schildklierweefsels die hyperactief zijn vernietigen. De rest van de schildklierweefsels zullen normaal functioneren nadat de therapie is stopgezet. Radioiodine-therapie bijwerkingen zijn zeer zeldzaam of niet bestaand.
Het is belangrijk dat de kat tijdens de eerste maanden tijdens de behandeling door de dierenarts wordt gecontroleerd om er zeker van te zijn dat de resultaten positief zijn.
Hyperthyreoïdie is geen ziekte die kan worden voorkomen. De ziekte kan echter worden genezen als deze op tijd wordt gedetecteerd en het geen secundaire ziekte is die wordt veroorzaakt door kanker of tumoren.
