Fecale incontinentie bij honden
Fecale incontinentiebij honden treedt op wanneer een hond zijn stoelgang niet langer kan beheersen. Dit kan vaak gebeuren wanneer een hond slaapt, door het huis loopt of buiten speelt. Fecale incontinentie is absoluut niet de schuld van de hond, omdat het gebeurt omdat hij niet langer het vermogen heeft om zijn darmen te voelen.
Fecale incontinentie komt meestal vaker voor bij honden van hoge leeftijd of mensen die lijden aan een soort ziekte of medische aandoening. Het is geen aandoening die zeer vaak voorkomt, maar het is een aandoening die aan een hondeneigenaar moet signaleren dat er een onderliggende medische gezondheidskwestie bestaat die moet worden geëvalueerd.
Hoe fecale incontinentie zich ontwikkelt
Fecale incontinentie treedt op wanneer er sprake is van een laksheid in de spieren van het rectum of de dikke darm. Een van de belangrijkste factoren die bijdragen aan fecale incontinentie is wanneer een hond verlamd raakt. Wanneer een hond verlamd is, althans in de achterhand, heeft hij geen enkele mogelijkheid om spieren in dat deel van zijn lichaam te voelen of te beheersen. Aldus is fecale incontinentie bijna altijd een gegeven.
Bij oudere honden heeft de meest voorkomende oorzaak van fecale incontinentie te maken met een aandoening van het zenuwstelsel. Naarmate het verouderingsproces de overhand neemt, wordt de anale sluitspier minder efficiënt bij het vasthouden in de darmen en kan een hond detecteren wanneer hij moet verdwijnen.
Parasitaire infecties is een ander aspect dat kan bijdragen aan fecale incontinentie. Wanneer intestinale parasieten een overmatige hoeveelheid diarree gedurende een langere periode van tijd veroorzaken, kan dit aanzienlijke vernietiging van de spieren in het rectum veroorzaken, wat uiteindelijk leidt tot fecale incontinentie. Evenzo hebben wormen en parasieten ook het vermogen om weg te eten aan de sluitspier, waardoor het inefficiënt is om een hond te laten weten wanneer hij moet poepen.
Symptomen
Om de specifieke oorzaak van fecale incontinentie te identificeren, is het noodzakelijk om op de volgende tekenen te letten:
- Darmbewegingen tijdens het lopen, schijnbaar zonder op te merken
- Darmbewegingen tijdens slaapperioden
- Overmatig gas
- Zwelling of een opgeblazen gevoel in de buik
- Geeft niet langer de noodzaak aan om naar buiten te gaan om te poepen
Diagnose en behandeling van fecale incontinentie
Fecale incontinentie is meestal erg identificeerbaar op basis van de gemelde symptomen. De oorzaak van de aandoening is echter niet altijd zo transparant. De eerste stap bij het stellen van de diagnose is een fecale test. Een fecale test zal controleren op de aanwezigheid van parasieten of wormen die de dikke darm of het rectum zouden kunnen vernietigen. Als er een soort worm of parasieten wordt ontdekt, zal een sterke dosering van medicijnen worden gegeven om ze te elimineren, en een bewakingsperiode kan nodig zijn om te bepalen of de incontinentie is verbeterd.
Als de parasitaire infectie is behandeld en fecale incontinentie aanhoudt, wordt een colonoscopie uitgevoerd. Een colonoscopie is het proces waarbij een buis in de endeldarm wordt ingebracht om naar de spieren en binnenwand van de dikke darm te kijken. Deze procedure moet eventuele afwijkingen identificeren die fecale incontinentie kunnen veroorzaken.
Behandeling moet altijd bestaan uit het behandelen van de directe oorzaak. Als er aanzienlijke schade aan de voering van de dikke darm en het rectum blijkt te zijn, kan een verandering in het dieet op zijn plaats zijn, om de ontlasting te verharden en het moeilijker te maken om te passeren.
Het probleem met fecale incontinentie is dat alleen de oorzaak behandelbaar is - niet de aandoening zelf. Effectieve behandeling van de reden voor fecale incontinentie kan soms helpen om de symptomen te verlichten. Zelfs na de behandeling kan fecale incontinentie nog steeds een onomkeerbare aandoening zijn.
