Fecale incontinentie bij katten
Fecale incontinentieontwikkelt zich wanneer de kat de controle over de ontlasting verliest. Om deze reden kunnen katten vaak poepen op plaatsen rond het huis of uit de kattenbak. Verschillende eigenaren van gezelschapsdieren verwarren fecale incontinentie met gedragsproblemen en overwegen de kat te trainen om de kattenbak te gebruiken. Omdat fecale incontinentie een indicator is van gastro-intestinale en rectale aandoeningen, moeten eigenaren van dieren een veterinaire controle uitvoeren om het onderliggende probleem te diagnosticeren en een vroege behandeling te starten. De oorzaak van fecale incontinentie varieert. Huisdieren die ouder zijn, kunnen meer tijd nodig hebben om de kattenbak te bereiken en dus op ongebruikelijke plaatsen te ontlastten. Andere huisdieren kunnen last hebben van darmtumoren, parasitaire infecties en ziekten van de lagere urinewegen.
Neurogene sfincterincontinentie
Deze aandoening ontstaat wanneer de kat lijdt aan een dwarslaesie, autonome stoornis of myopathie. Huisdieren die lijden aan neurogene sfincterincontinentie vertonen symptomen van fecale incontinentie. Vanwege deze aandoening kan de kat geen uitwerpselen in het lichaam vasthouden en heeft hij last van onvrijwillige ontlasting. Katten kunnen ook onvrijwillig fecale stoffen dribbelen wanneer ze worden opgewonden, gestresseerd of lijden aan hoest. Katten die neurogene sfincterincontinentie ontwikkelen, hebben uitgebreide neurologische tests nodig om het type en de ernst van het aanwezige ruggenmergletsel te bepalen. Als het ruggenmergletsel wordt omgekeerd of met een operatie wordt behandeld, verdwijnen de symptomen van fecale intolerantie.
Diagnose van fecale incontinentie bij katten
Om fecale incontinentie te behandelen, zal de dierenarts bepalen of het probleem afkomstig is van interne lichaamsafwijkingen of gedragsproblemen. Met name katten ontwikkelen gedragsproblemen door onreine kattenbakken of veranderingen in hun omgeving. Omdat gedragsproblemen anders worden aangepakt, is een nauwkeurige diagnose essentieel. De dierenarts zal de kat onderzoeken en de buik palperen om te controleren op zwelling of vochtophoping. Een urine-analyse wordt uitgevoerd om bacteriële infecties in de urinewegen uit te sluiten.
Om een puur urinemonster te verkrijgen, kan de dierenarts cystoscentesis uitvoeren en urine direct uit het lichaam van de kat halen. Omdat fecale incontinentie soms wordt geassocieerd met neurogene sfincterincontinentie, worden diagnostische tests zoals MRI-scan en CT-scan uitgevoerd om te zoeken naar laesies van het ruggenmerg. Een procedure die bekend staat als myelografie detecteert ook effectief laesies in het ruggenmerg van het huisdier. Tijdens onderzoek van het ruggenmerg, zal de dierenarts op zoek gaan naar tekenen van inter-wervelschijf-extrusie, spina bifida en spinale trauma's.
Andere diagnostische tests omvatten:
- Fecaal flotatie-examen voor parasitaire infecties
- Epidurografie
- Biopsie
- Röntgenfoto's
- Ultrageluid
Behandeling van fecale incontinentie bij katten
De dierenarts zal medicijnen voorschrijven die geschikt zijn om de primaire oorzaak van fecale intolerantie te behandelen. Als parasitaire infecties aanwezig zijn, zal de dierenarts medicijnen voorschrijven om parasieten uit het lichaam te verwijderen. Omdat katten gevoelig zijn voor adulticides, is het het beste om met de dierenarts te werken om de ideale behandelingsoptie voor ernstige parasitaire infectie te bepalen. De dierenarts kan ook een aanpassing van het dieet voorstellen om het fecale volume te verminderen. Receptdiëten kunnen voor dit doel nuttig zijn. Spinale laesies vereisen chirurgische interventie en postoperatieve zorg. Als fecale incontinentie geassocieerd wordt met ouderdom, zullen eigenaren van gezelschapsdieren nieuwe technieken moeten toepassen om zich aan de situatie thuis aan te passen.
De prognose is goed als het onderliggende probleem snel wordt behandeld. Omdat de werkelijke oorzaak van fecale intolerantie in bepaalde gevallen onbekend is, moeten eigenaren van gezelschapsdieren met de dierenarts, ondersteunende zorg of kruidengeneesmiddelen overleggen om het probleem op de lange termijn op te lossen.
