Elleboogdysplasie

Elleboogdysplasie is de term voor een ellebooggewricht dat is misvormd op röntgenfoto's. Het mechanisme van de misvorming is onduidelijk, maar het kan te wijten zijn aan verschillen in de groeisnelheid van de drie botten waaruit het ellebooggewricht bestaat, met name de humerus en de ellepijp. Bij licht aangetaste honden kan alleen artritis het gevolg zijn. Bij meer ernstig aangedane honden kunnen osteochondritis dissecans (OCD), gefragmenteerde mediale coronoideprocessen en verenigde anconeale processen het gevolg zijn van de stress in het gewricht. Sommige dierenartsen denken dat deze problemen mogelijk niet secundair zijn, maar mogelijk wel de primaire problemen zijn en dat de botveranderingen als gevolg hiervan optreden. Het is moeilijk om zeker te zijn, maar er blijken meetbare verschillen in botgroei te zijn bij honden met elleboogdysplasie. Er zijn een aantal veranderingen zichtbaar op röntgenfoto's en de OFA evalueert röntgenfoto's voor tekenen van elleboogdysplasie.

Vanwege het aantal mogelijke complicaties is het moeilijk om voorspellingen te doen over hoe elleboogdysplasie een hond zal beïnvloeden. Als het op jonge leeftijd kan worden geïdentificeerd voordat de veranderingen ernstig zijn, heeft chirurgische correctie een redelijk goed slagingspercentage. Als er eenmaal ernstige veranderingen optreden, is het veel moeilijker om latere jichtige veranderingen te voorkomen. De meeste honden met deze aandoening worden uiteindelijk kreupel en de kreupelheid kan bij sommige honden zeer ernstig zijn, zelfs tot het punt waarop één been niet wordt gebruikt of als het moeilijk is om op te staan ​​en zelfs korte afstanden te lopen.

De behandeling bestaat uit een chirurgische correctie van de eventuele complicaties die aanwezig zijn, indien mogelijk. Medisch management met aspirine of andere ontstekingsremmende medicijnen is nuttig. Gewichtsbeheersing is op de lange termijn erg belangrijk voor het succes van chirurgisch of medisch beheer van deze aandoening.