Dilated Cardiomyopathie bij katten
Gedilateerde cardiomyopathiebij katten is een aandoening waarbij de kamers van het hart groter of verwijdender worden als gevolg van een uitdunning van de spierwanden van het hart. Dit verzwakt het hart en leidt tot minder krachtige samentrekkingen, die uiteindelijk congestief hartfalen kunnen veroorzaken.
Risicofactoren voor Dilated Cardiomyopathy
Dilated cardiomyopathy, of DCM, treedt op als gevolg van een tekort aan het aminozuur taurine in het dieet van een kat. DCM, ooit een gewone kattenziekte, is de afgelopen jaren ongelooflijk zeldzaam geworden, omdat commerciële dierenvoedingbedrijven nu een breed assortiment van uit voedingsoogpunt uitgebalanceerd kattenvoer aanbieden. Nog zeldzamer kan DCM idiopathisch optreden, wat zonder duidelijke oorzaak betekent.
DCM kan van invloed zijn op katten van twee jaar en ouder, en het lijkt vaker mannelijke katten aan te vallen dan vrouwtjes. De gemiddelde leeftijd van aanvang is tien jaar oud. Gedilateerde cardiomyopathie is een ernstige en vaak dodelijke ziekte.
Symptomen van DCM bij katten
Katten in de beginstadia van gedilateerde cardiomyopathie lijken mogelijk geen energie te hebben en vertonen verlaagde activiteitsniveaus. Ze kunnen hun eetlust verliezen en afleveringen van zwakte ervaren, die zelfs tot instorten kunnen leiden. Ze kunnen kortademigheid en hoesten ervaren, symptomen van congestief hartfalen, een veel voorkomende complicatie van DCM. Als de congestie in de borstholte ernstig wordt, kan de buik van de kat opgezwollen en opgezwollen raken.
Katten met DCM zijn vatbaar voor trombo-embolie of bloedstolsels die de bloedvaten blokkeren. Als dit gebeurt, kan uw kat plotselinge, ernstige pijn en zelfs verlamming ervaren in de aangedane ledemaat. Meestal treft trombo-embolie de achterpoten.
Diagnose en behandeling van DCM bij katten
Uw dierenarts moet een breed scala aan testen uitvoeren om de diagnose van uitgezette cardiomyopathie te bevestigen en andere ziekten die vergelijkbare symptomen veroorzaken uit te sluiten. Uw dierenarts heeft de volledige medische geschiedenis van uw kat nodig, en hij zal een lichamelijk onderzoek uitvoeren en goed luisteren naar het hart en de longen van uw kat. Hij neemt röntgenfoto's op de borst en voert een ECG uit.
Uw dierenarts zal een volledige bloedtelling uitvoeren en de bloeddruk van uw kat in de slagader meten om de sterkte van de contracties van zijn hart te bepalen. Hij kan een echografie van het hart uitvoeren en de taurine- en schildklierhormoonspiegels van uw kat controleren. Als er trombo-embolie, congestief hartfalen of andere complicaties zijn opgetreden, voert uw dierenarts biochemische serumonderzoeken uit om te bepalen hoe ernstig deze problemen zijn geworden.
Behandeling voor feline cardiomyopathie varieert afhankelijk van hoe ver de aandoening is gevorderd. Uw kat moet op een natriumarm dieet worden gezet en heeft mogelijk taurinesupplementen nodig. Als het hart van uw kat ook klopt op een onregelmatig ritme, wat soms gebeurt, dan zal uw dierenarts medicijnen voorschrijven om het hartritme te helpen reguleren. Diureticum, enzymremmende geneesmiddelen kunnen helpen de symptomen van congestief hartfalen te verlichten en anticoagulantia kunnen trombo-embolie helpen verlichten en de gevaarlijke complicaties voorkomen die kunnen optreden als gevolg van bloedstolsels die door het lichaam van uw kat gaan.
