Chronische ziekte van Lyme Prognose voor honden
Chronische ziekte van Lymebij honden treedt op wanneer deborreliosebacteriën die door de beet van een hertekeer worden overgebracht, een infectie veroorzaken die ongecontroleerd vordert. Ontwikkeld vanaf een eerste huidlaesie, die al dan niet lijkt op de roos van een doelwit, kan de ziekte van Lyme zich uiteindelijk naar alle delen van het lichaam van uw hond verspreiden. Als gevolg hiervan moet u ervoor zorgen dat de ziekte van Lyme agressief wordt behandeld, ongeacht het stadium waarin u de symptomen van uw hond voor het eerst opmerkt. De behandeling kan bestaan uit een batterij sterke antibiotica, pijnstillers, ontstekingsremmers en ziekenhuisopname. Met de juiste behandeling kunnen de symptomen van uw hond van de chronische lymeziekte verminderen of verdwijnen. Zonder behandeling kan uw hond verlamd raken en zelfs overlijden.
De ziekte van Lyme ontwikkelt zich in stadia
De eerste fase is de beet. Honden houden ervan om te ravotten in velden en kreupelhout, waar hertenten het goed doen. Bijtwonden kunnen voorkomen wanneer uw hond de vrijheid krijgt om in overwoekerde gebieden rond te zwerven. Onmiddellijk na de terugkeer van uw hond, moet u hem onderzoeken op teken dat ingebed is in de huid. Infectie verandert binnen 24 tot 48 uur na de eerste beet in de ziekte van Lyme, dus ingrijpen zo vroeg mogelijk om teken te verwijderen gaat een lange weg in het voorkomen van een volledig geval van chronische ziekte van Lyme. Het verwijderen van een teek is een gespecialiseerde taak, dus vraag uw dierenarts om instructies over deze procedure voordat u deze zelf moet uitvoeren. Als het mogelijk is dat uw hond wordt gebeten, breng hem dan onmiddellijk naar de dierenarts om alle tikken op de juiste manier te verwijderen en om de infectie van uw hond te controleren.
De vroege ziekte van Lyme kent weinig symptomen
Of u nu een teek opmerkt en verwijdert, altijd op zoek bent naar subtiele tekenen van malaise die komen en gaan, wat aangeeft dat uw hond mogelijk de ziekte van Lyme heeft opgelopen. Wacht niet tot de symptomen verdwijnen of verergeren om medische hulp te zoeken voor uw hond. Breng uw hond naar de dierenarts als u merkt dat de volgende symptomen zich in enige mate manifesteren:
- Koorts
- Verlies van eetlust
- Een slap
- Gezwollen lymfeklieren
Indien nodig, kan uw dierenarts een of twee antibioticatieronden toedienen, meestal Amoxicillan, met de gewenste uitkomst van de uitroeiing van de ziekte bij uw hond.
Sterkere behandeling vereist als de ziekte van Lyme verder gaat
Als de ziekte van Lyme onopgemerkt of onbehandeld is, kan deze een chronische en verslechterende bacteriële infectie veroorzaken die zich over het lichaam van uw hond verspreidt, wat resulteert in constante pijn, verzwakking, verlamming en mogelijk de dood. Als de ziekte in het midden van de fase wordt gevangen, kan uw dierenarts het antibioticum Doxycycline (dat niet aan puppy's kan worden gegeven) verbieden. Als de symptomen niet afnemen, of als uw dierenarts vermoedt dat de ziekte vergevorderd is, kan hij of zij het antibioticum Ceftriaxon intraveneus toedienen en zorgvuldig controleren op bijwerkingen zoals hart- of neurologische schade, evenals pijn en ontsteking op de injectieplaats. Andere bijwerkingen van Ceftriaxon zijn onder andere:
- Diarree
- Misselijkheid
- Braken
- Problemen met de galblaas
Sommige honden worden nooit volledig hersteld
Dierenartsen zijn van mening dat een chronische infectie met de ziekte van Lyme in het lichaam kan blijven in rusttoestand, waardoor het voor hondenbezitters van cruciaal belang is om blijf constant waakzaam voor terugkerende symptomen in het geval van een andere opflakkering. Honden die niet snel genoeg behandeld worden, of voldoende behandeld worden naarmate de ziekte voortschrijdt, kunnen permanent gehandicapt raken of sterven aan verstikking wanneer de infectie de luchtwegen schaadt.
Vanwege de ernst van de ziekte en het intense leed dat chronische Lyme-borrel veroorzaakt, vermijden sommige eigenaren hun honden vaak gebieden te laten waar reeëntst kan leven. Uw dierenarts kan ook verschillende afweermiddelen aanbevelen.
