Een behandeling voor schurft bij honden kiezen

Behandeling tegen schurft, een huidaandoening veroorzaakt door parasitaire microscopische mijten, houdt in dat u zowel uw hond als de omgeving behandelt. Honden kunnen twee soorten schurft aantrekken: sarcoptische schurft (of hondenschurft), veroorzaakt door de Sarcoptes-schurftmijt, en demodectische schurft veroorzaakt door de Demodex canismijt. Hoeschurft door honden te behandelenvarieert met het soort mijt dat wordt samengetrokken en de ernst van de besmetting en besmetting.

Oorzaken en kenmerken van schurft

Sommige schurftmijten leven in de huid van uw hond en haarzakjes en veroorzaken geen problemen. Als ze zich voortplanten en verspreiden, veroorzaken ze een milde tot ernstige huidaandoening. Sarcoptische schurft is zeer besmettelijk, overgedragen tussen zowel dierlijke als menselijke gastheren.

Met demodectische schurft geeft de moederhond de mijten door aan haar puppy's tijdens het eerste contact na de geboorte. Gelokaliseerd demodectic verdwijnt meestal vanzelf. Als dat niet het geval is, en de gegeneraliseerde demodectische schurft komt binnen, kan de ziekte een aangetast immuunsysteem, erfelijke problemen, endocriene problemen of andere onderliggende oorzaken bij uw hond signaleren. Demodectische schurft kan in zeldzame gevallen van hond op hond overgaan, maar niet op mensen.

Symptomen van Sarcoptic Mange

Sarcoptische schurft begint in de oren, ellebogen, gezicht en benen, en spreidt zich soms uit naar het hele lichaam. Het veroorzaakt de volgende symptomen:

• Intensieve jeuk
• Rusteloosheid door jeuk
• Frisch krassend
• Pijnlijke plekken
• Scabs
• Haaruitval

Symptomen van Demodectic Mange

Symptomen van demodectische schurft variëren met de drie soorten die kunnen worden gecontracteerd:

• Gelokaliseerde demodectische schurft, in welke mijten zich beperken tot een of twee kleine gebieden, waardoor schilferige, geïsoleerde kale plekken, meestal op het gezicht van de hond, die eruit zien alsof het bedekt is met stippen.
• Gegeneraliseerde demodectische schurft, waarbij mijten grote delen van de huid of het hele lichaam van de hond treffen, met schilferige, rode vlekken, evenals secundaire bacteriële infecties die de hond doen jeuken en ruiken.
• Demodectische pododermatitis, waarbij mijten zich in de voeten bevinden, roodheid en jeuk veroorzaken en leiden tot bacteriële infecties.

Diagnose en behandeling van schurft

Uw dierenarts zal huidafkrabsels analyseren, symptomen observeren en de gezondheidsgeschiedenis van uw hond beoordelen om de diagnose te stellen en het type schurftmijt dat uw hond betreft te behandelen. De behandeling omvat deze drie fasen:

• Isolatie- In gevallen van sarcoptische schurft bepaalt de mate van besmetting dat alle getroffen honden moeten worden geïsoleerd van anderen. Bovendien moeten alle honden in dezelfde wijken als een hond met de diagnose schurft worden behandeld. Omdat demodectische schurft zelden besmettelijk is, is isolatie van honden die hierdoor worden aangetast meestal niet nodig.
• Medicatie- Topische miticiden kunnen worden toegediend in de vorm van crèmes, shampoos of dips. Interne miticiden kunnen oraal of door injectie worden gegeven. Om de jeuk te verlichten, kan uw dierenarts cortisone en andere plaatselijke medicijnen tegen jeuk voorschrijven. Als de huid geïnfecteerd raakt, kan uw dierenarts u antibiotica voorschrijven of medicinale shampoos aanbevelen om de secundaire infecties te behandelen (maar anti-biotica zal mange zelf niet behandelen).
• Behandeling van het milieu- Als uw hond sarcoptische schurft heeft, moet u alle beddengoed en kleding in warm water of zeep wassen of vervangen, of deze vervangen. Vervang ook alle kragen. Vraag uw dierenarts naar producten om tapijten en meubels te behandelen als uw hond binnenshuis blijft.

Hoe weet u of uw hond genezen is

Jonge honden herstellen sneller van schurft dan oudere honden, wat een intensieve, langdurige behandeling kan vereisen. Om de voortgang van de behandeling te controleren, voert uw dierenarts om de twee weken huidafkrabsels uit en stopt de medicatie na twee negatieve schaafwonden. Een huidschraap uitgevoerd één maand na beëindiging van medicatie wordt gedaan om te bepalen of schurft is teruggekeerd.