Cervicale spondylose bij honden

Cervicale spondyloseis een aandoening waarbij degeneratie optreedt van de cervicale wervelkolom, het kraakbeen en de botten van de nek. De individuele gewervelde dieren en gewrichten, evenals de schijven daartussen die hen bufferen, worden beïnvloed. Van cervicale spondylose bij honden wordt aangenomen dat het een genetische aandoening is die in elk ras kan voorkomen. Het treft het vaakst honden van volwassen honden van grote rassen, maar sommige gevallen zijn opgetreden bij honden jonger dan één jaar.

Abnormale verkalking kan optreden op de botten van de cervicale wervelkolom, en vormt zogeheten sporen. De sporen kunnen druk uitoefenen op zenuwwortels in de cervicale wervelkolom. Als gevolg hiervan kan schade aan de zenuwwortels of het ruggenmerg optreden en de mobiliteit van de hond ernstig beïnvloeden.

Symptomen van cervicale spondylose

Het begin van de symptomen kan plotseling zijn of zich geleidelijk ontwikkelen. Symptomen van cervicale spondylose zijn onder andere:

• Nekpijn
• Nekstijfheid
• Zwakte
• Verminderde mobiliteit
• Minder reflexen

Gevallen van cervicale spondylose waarbij de zenuwwortels of de wervelkolom zijn aangetast, kunnen ernstiger symptomen vertonen zoals:

• Verlies van evenwicht
• Verlies van gevoel of gevoel in schouders of ledematen
• Abnormale sensaties in de schouders of ledematen
• Verlies van controle over de blaas of darmen (in gevallen waarbij compressie van het ruggenmerg is betrokken)
• Fecale of urine-incontinentie
• Progressive verlies van spierfunctie
• Blijvende invaliditeit (zeldzaam)

Spondylotische cervicale myelopathie kan optreden als een secundaire aandoening van cervicale spondylose. Dit is een ernstige aandoening die optreedt bij honden met een genetisch gepredisponeerd, klein wervelkanaal in de baarmoederhals. In deze toestand oefent de getroffen cervicale gewervelde dieren een excessieve druk uit op het kleine wervelkanaal en het ruggenmerg. Symptomen van spondylotische cervicale myelopathie omvatten verlies van gevoel, zwakte en evenwichtsverlies.

Diagnose van cervicale spondylose

Een lichamelijk onderzoek door een dierenarts kan een beperkte mobiliteit van de nek aantonen. De hond kan moeite hebben met draaien of pijn tonen bij het draaien van het hoofd. De diagnose wordt gesteld met laboratoriumtests en zorgvuldig onderzoek van de cervicale wervelkolom. De dierenarts zal een CT-scan, MRI of röntgenfoto's (röntgenfoto's) van het nekgebied aanbevelen. In sommige gevallen kan een dierenarts een myelogram aanbevelen waarin kleurstof in de wervelkolom wordt geïnjecteerd voor een betere waarneming van de baarmoederhals.

Cervicale spondylose is een degeneratieve ziekte die na verloop van tijd geleidelijk verergert als deze niet wordt behandeld. De mate van degeneratie verschilt tussen individuele gevallen, maar een vroege diagnose zal de behandeling in de meeste gevallen effectiever maken.

Behandeling van cervicale spondylose

Het handhaven van een gezond gewicht voor de hond zal de druk op de gewrichten verlichten en pijn verminderen. Een gezond dieet en lichaamsbeweging kunnen het gewicht verminderen of een gezond gewicht behouden. Als de hond niet in staat is om te oefenen vanwege pijn of beperkte mobiliteit, kan watertherapie worden aanbevolen. Watertherapie, zoals loopbanden onder water, zal de hond in staat stellen te oefenen zonder de gevoelige gewrichten onder druk te zetten. Warmtetherapie kan ook worden aanbevolen als een gelokaliseerde behandeling om pijn te verminderen. Dit kan thuis gedaan worden met warmtekussens, warmteschijven of warm waterzakken. Om ontstekingen te verminderen en pijn te verlichten, zal een dierenarts medicijnen voorschrijven zoals:

• Niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen (NSAID's)
• Spierverslappers
• Cortison-injecties

Er is geen remedie voor cervicale spondylose. Behandeling van de ziekte is bedoeld om de afbraak van de cervicale wervelkolom te vertragen en de symptomen te verlichten. In sommige gevallen kan een operatie noodzakelijk zijn om de mobiliteit te verbeteren of om secundaire aandoeningen te behandelen die door de aandoening worden veroorzaakt.