Canine Microchip Controversies Demystified
Eenhondenmicrochipis momenteel een controversieel onderwerp en dit artikel zou een deel van de omringende controverse moeten wegnemen.
Wat is een microchip?
Ten eerste is een microchip een computerchip ter grootte van een rijstkorrel die zich, meestal tussen de schouderbladen, onder de huid van een huisdier bevindt, via een injectienaald. Deze siliciumchip met een kleine antenne is ingepakt in een biocompatibel glas. Weefsel rond de microchip reageert op het vreemde lichaam door het te omhullen met weefsel, waardoor het niet naar andere delen van het lichaam kan reizen. De chip slaat een identificatienummer op dat uniek is voor alleen uw huisdier en dat het nummer naar een geschikte scanner stuurt wanneer uw huisdier wordt gescand.
De controverse tussen frequentie en scanner
De meest voorkomende chips in de VS, AVID en Home Again zijn gebaseerd op een frequentie van 125 kHz, terwijl buiten de VS veel landen een ISO-chip gebruiken die een 134 kHz-frequentie uitzendt. In het begin, toen microchips voor het eerst populair werden, waren er ongeveer vier verschillende frequenties van vier verschillende bedrijven. Dit werd een probleem omdat scanners alleen het ID-nummer van de microchip konden ophalen van het bedrijf waarvan ze waren uitgegeven. Op dit moment werken dierenartsen in farmaceutische bedrijven samen met microchipfabrikanten en proberen dit probleem op te lossen door schuilplaatsen en dierenartsenscanners te geven die alle vier lezen.
De controverse over kanker
Er is slechts één gepubliceerd rapport over een vermoedelijke relatie met microchips en tumoren, dat nog steeds nogal vaag was, omdat de studie werd uitgevoerd met laboratoriummuizen (die over het algemeen gevoeliger zijn voor onderzoek). Er is geen sluitend bewijs dat microchips en tumoren met elkaar verbindt. Er was een studie in het VK gedaan, waarbij meer dan de helft van de hondenpopulatie op microchip was gezet. In deze 10 jaar durende studie werden slechts 2 tumoren gerapporteerd en één daarvan kan verband houden met meerdere hondsdolheidsfoto's.
De controversiële gegevensbasis
Het grootste probleem met microchips is het probleem met de database. Zelfs als uw huisdier een microchip heeft en wordt gescand, kan uw huisdier voor altijd verloren gaan zonder correct opgeslagen nummers en toegang tot een database. Wanneer een schuilplaats of dierenarts een huisdier met een chip vindt, noteren ze de code en koppelen deze aan een database. De meeste databases verkopen de fiches aan een dierenarts en identificeren waar de hond met de chip is geïnjecteerd. Het is de taak van uw dierenkliniek om het nummer van het unieke nummer van uw huisdier te noteren. Als u echter bereid bent om voor de service te betalen, nemen sommige databases het nummer van uw hond op, zodat u een back-up hebt. Dit wordt ten zeerste aanbevolen, vooral als u veel beweegt en van kliniek moet veranderen (u hebt altijd gemakkelijk toegang tot het ID-nummer van uw huisdier). Ook wordt u onmiddellijk op de hoogte gebracht als iemand uw verloren hond heeft gevonden.
