Canine Lupus
Canine lupusis een auto-immuunziekte die dodelijk kan zijn bij honden. De ziekte is ook aanwezig bij de mens. De meest voorkomende soorten lupus die bij honden worden aangetroffen, zijn de systemische lupus erythematosus (SLE) die het hele lichaam beïnvloedt, en de schijfachtige lupus, die alleen de huid aantast, met de nadruk op het gezicht en de neus. Sommige hondenrassen hebben een grotere kans om de ziekte te krijgen. De ziekte zal de interne organen van de hond aanvallen en ze als vreemde lichamen zien.
Oorzaken van lupus bij honden
De oorzaken van lupus zijn niet vastgesteld; het kan een aangeboren ziekte zijn die kan worden veroorzaakt door verschillende omgevingsfactoren zoals blootstelling aan zon of chemicaliën.
Symptomen van Canine Lupus
De symptomen van lupus zijn onder meer:
- Plotselinge koorts
- Huiduitslag
- Bloedarmoede
- Gebrek aan eetlust
- Gebrek aan activiteit en de weigering om deel te nemen aan activiteiten
- Laesies op de huid
- Verlies van pigmentatie in de neus en het gezicht (in geval van discoïde lupus)
- De hond is gevoelig voor zon
De ziekte manifesteert zich door de aanval van de interne organen; het lichaam zal antilichaamcelcomplexen of immuuncomplexen bouwen. Deze immuuncomplexen zullen geleidelijk de organen vernietigen en hun functie beperken. De immuuncomplexen vallen vaak de nieren, het hart, de huid of gewrichten aan, dus er zullen symptomen zijn gerelateerd aan de getroffen gebieden.
Lupus bij honden diagnosticeren
Aangezien de symptomen van lupus ook op andere ziekten kunnen duiden, is grondig bloedonderzoek vereist. De meest nauwkeurige test om lupus te diagnosticeren, is de ANA-test (antinucleaire antilichamen).
Behandeling voor Canine Lupus
Omdat het een auto-immuunziekte is, zal het waarschijnlijk zijn dat lupus de eigen organen van de hond aanvalt en identificeert als vreemde lichamen. De behandeling moet zich richten op het verzwakken van het immuunsysteem van de hond en het stoppen van de ontwikkeling van de immuuncomplexen. Dit maakt de hond echter vatbaarder voor andere ziekten, die fataal kunnen zijn.
Corticosteroïden worden in hoge doses toegediend. De meest voorkomende corticosteroïden voor hondenlupus zijn prednison of prednisolon. De langdurige toediening van corticosteroïden kan meerdere bijwerkingen hebben bij honden, waaronder gewichtstoename, gedragsveranderingen en nierproblemen.
De secundaire infecties die optreden bij honden met lupus moeten onmiddellijk worden behandeld. Nierfalen en artritis kunnen vaak voorkomen als secundaire ziekten.
Vitaminen en supplementen kunnen worden aanbevolen om andere infecties te voorkomen; naturistische remedies kunnen ook worden toegepast.
Prognose
Honden met lupus kunnen niet worden behandeld, omdat er nog geen behandeling met lupus is gevonden. De behandeling moet zich ook richten op de secundaire infecties, waarbij ervoor wordt gezorgd dat de medicatie de geneesmiddelen die voor lupus worden voorgeschreven niet verstoort.
Bijna de helft van de honden gediagnosticeerd met lupus sterft in het eerste jaar van de ziekte; de dood wordt echter veroorzaakt door secundaire infecties.
Zelfs als de oorzaken van de ziekte niet zijn vastgesteld, mogen honden met lupus niet worden gefokt, omdat het een erfelijke ziekte kan zijn. Ook als een hond met lupus zwanger is, kan de ziekte de foetus aanvallen en dit kan resulteren in een spontane abortus.
Lupus is een zeldzame ziekte; als het tijdig wordt ontdekt, kan lupus hanteerbaar zijn met medicatie en extra zorg.
