Canine Heup Gezamenlijke Pijn Oorzaken
Sommige honden kunnen geplaagd worden doorheupgewrichtspijnals gevolg van leeftijd, ziekte of erfelijke aandoening. Artritis en heupdysplasie zijn twee van de belangrijkste ziekten die verband houden met heupgewrichtspijn. Artritis is de ontsteking van de gewrichten en de bijbehorende pijn, die elk ras, grootte, geslacht en leeftijd van honden beïnvloedt. Heupdysplasie is een erfelijke aandoening die de werkelijke groei, vorming en ontwikkeling van het heupgewricht beïnvloedt en die voorkomt in bepaalde rassen.
Ziekten kunnen heupgewrichtspijn veroorzaken
Artritis is de belangrijkste oorzaak van heupgewrichtspijn, vooral bij oudere honden.
Enkele van de meer algemene symptomen zijn:
- Limping
- Gezamenlijke tederheid
- Zwelling rond het gewricht
- Ontsteking
- Moeite met zitten, staan, liggen, opstaan, hurken, klimmen of springen
- Langzame bewegingen
- Tegenzin om te lopen, rennen, spelen of verplaats de trap op en af
- Stijfheid
- Verandering in tempo of gang
- Warmte in het getroffen gebied
- Pijn in en rond de gewrichten
Heupdysplasie komt veel voor in bepaalde rassen, wat betekent dat het een erfelijke aandoening is. De ziekte beïnvloedt de groei en vorming van het heupgewricht tijdens de dracht en beïnvloedt vervolgens de ontwikkeling van de heup na de geboorte.
Hippe pijn kan zich met de leeftijd ontwikkelen
Als een hond ouder wordt, vervangen de cellen zichzelf niet zo snel of in dezelfde kwaliteit als in de jeugd van de hond. Er is slijtage aan alle weefsels, spieren, botten, cellen, gewrichten en kraakbeen. Wanneer het kraakbeen in de heupgewrichten afslijt, raakt bot bot in het gewricht en slijt het tegen elkaar waardoor pijn ontstaat.
Behandeling voor problemen met de heup in de heup
Er zijn verschillende medicijnen die kunnen worden gebruikt om de heupgewrichtspijn te minimaliseren, waaronder glucosamine en chondroïtine. Beide enzymen worden op natuurlijke wijze door het lichaam geproduceerd, omdat ze uitermate belangrijk zijn bij het vormen en behouden van ligamenten, nagels, pezen en kraakbeen. Chondroïtine blokkeert de kraakbeenvernietigende enzymen en glucosamine helpt kraakbeen te produceren. Naarmate het lichaam ouder wordt of ziek is, kan het lichaam echter niet genoeg glucosamine produceren. Deze medicijnen kunnen worden aangevuld met NSAID's (niet-steroïdale, ontstekingsremmende middelen) om ontstekingen te helpen verminderen; het gebruik van eventuele NSAID's moet echter worden gemonitord op eventuele bijwerkingen.
NSAID's onderdrukt de chemische cyclo-oxygenase in het lichaam die pijn en gewrichtsontsteking veroorzaakt. Een van de meest voorkomende gebruikte NSAID's is aspirine. Vaak voorkomende bijwerkingen bij gebruik van NSAID's zijn lethargie, depressie, verlies van eetlust, diarree, veranderingen in ontlasting, geelzucht, jeukende huid, veranderingen in urinaire gewoonten en braken. Veel voorkomende risico's zijn nierbeschadiging, leverproblemen, zweren, gastro-intestinale bloeding en perforaties van het maagdarmkanaal. NSAID's worden voorgeschreven door een dierenarts en worden regelmatig gecontroleerd op mogelijke schade.
Als NSAID's niet werken, kan een dierenarts corticosteroïden voorschrijven, zoals dexamethason of prednison. Het gebruik ervan heeft enkele ernstige risico's, zoals nierbeschadiging of -falen, huidbeschadiging of maagzweren, vooral als deze gedurende een lange periode worden gebruikt. Ze verminderen op dramatische wijze pijn en gewrichtsontsteking, verbeteren beschadigd kraakbeen en vertragen botdichtheid.
Heupgewrichtspijn is beheersbaar met verschillende medicijnen die zijn voorgeschreven door een dierenarts. Het toezicht op het gebruik van dergelijke medicijnen is belangrijk om verdere schade te voorkomen.
