Rassen die het meest vatbaar zijn voor honden Hypothyreoïdie
Breedste vatbaar voor honden Hypothyreoïdie
Hond hypothyreoïdie kan van invloed zijn op elke hondenras, maar er zijn een paar rassen die meer vatbaar zijn voor het ontwikkelen van hypothyreoïdie. Deze rassen zijn onder meer:
- Boxers
- Beagles
- Cocker Spaniels
- Teckels
- Dobermans
- Engelse Bulldogs
- Greyhounds
- Duitse doggen
- Retrievers (Golden of Labradors)
Er zijn ook een paar rassen die niet zo waarschijnlijk zijn als de bovengenoemde rassen om hypothyreoïdie te ontwikkelen , maar lopen meer risico dan andere rassen:
- American Staffordshire Terriers
- Berner sennenhonden
- Border Collies
- Dalmatiërs
- Duitse herders
- Maltese honden
- Mastiffs
- Rottweilers
- Schnauzers
- Shar Peis
- Siberische Huskies
- Terriers
- Weimaraners
Soorten hypothyreoïdie
Er zijn 2 hoofdtypen van hypothyreoïdie: primaire en secundaire. De primaire hypothyreoïdie heeft geen vaststaande oorzaak en kan worden overgeërfd en wordt vaker gezien bij Schnauzers (vooral gigantische), Toy Fox Terriers of Duitse herders. Een jodiumtekort kan ook leiden tot hypothyreoïdie; honden die meer vatbaar zijn voor jodiumtekort omvatten Schnauzers en Boxers.
Secundaire hypothyreoïdie is het type ziekte dat wordt veroorzaakt door een tumor of groei die de schildklier beïnvloedt. Dit is zeldzaam, maar kan van invloed zijn op alle rassen, met name Boxers, Golden Retrievers of Beagles.
Symptomen van hypothyreoïdie
De hypothyreoïdie zal zich manifesteren door lichamelijke en gedragssymptomen zoals:
- Droge, schilferige huid
- Hyperpigmentatie of donkere plekken op het huidoppervlak
- Gewichtstoename of gewichtsverlies
- Hypotensie en verlaagde pols
- De hond zal koud zijn en zal een warmere kamer of extra dekens vereisen
- Constipatie
- Uitdroging veroorzaakt door het feit dat de hond minder vloeistoffen drinkt
- Lethargie
- Depressie
Deze symptomen kunnen subtieler of ernstiger zijn, afhankelijk van de ernst van het tekort aan schildklierhormoon.
Diagnose van hypothyreoïdie
Hypothyreoïdie kan worden gediagnosticeerd door middel van bloedonderzoeken die een tekort aan schildklierhormoon zullen aantonen. De dierenarts kan ook de hartslag van de hond meten en andere tests uitvoeren om te bepalen of het ontbreken van schildklierhormonen schade aan het organisme van de hond heeft veroorzaakt.
De dierenarts zal ook vaststellen of de hypothyreoïdie primair of secundair is.
Behandelingsopties
Primaire hypothyreoïdie kan worden beheerd met medicatie die dagelijks moet worden toegediend. Het schildklierhormoon kan worden vervangen door L-thyroxine, dat verkrijgbaar is als een vloeistof, tablet of kauwtablet.
De dosering van hormonen moet worden gewijzigd en de conditie van de hond moet permanent worden gecontroleerd.
Als de toestand ernstig is, kan een operatie worden aanbevolen.
Secundaire hypothyreoïdie zal zich richten op de behandeling van de onderliggende aandoening. Hypothyreoïdie medicijnen zullen ook worden toegediend totdat de conditie van de hond stabiel is.
