Antacida voor problemen met de maagdarm
Kattenbuienproblemen kunnen mild zijn vanwege voedselintolerantie of ernstiger, zoals in het geval van nierfalen. Het medicijn varieert afhankelijk van het type maagprobleem dat aanwezig is. De meeste katten vertonen gastro-intestinale symptomen zoals braken, diarree, obstipatie en gebrek aan eetlust. Eigenaren van gezelschapsdieren moeten medische hulp inroepen om het type maagprobleem en de ernst ervan te bepalen.
Oorzaken van maagproblemen
- Parasiet of worminfectie
- Cat haarballen
- Urineweginfecties
- Chronisch nierfalen (CRF)
- Maagzweren
- Brandend maagzuur
- Feline infectieuze peritonitis (FIP)
- Pancreatitis
Behandeling van problemen met de maagdarm
Maagproblemen kunnen een symptoom van andere ziekten zoals FIP of CRF. Om gastro-intestinale problemen in verband met dergelijke gezondheidsproblemen te genezen, is het noodzakelijk om eerst de primaire aandoening te behandelen. Antacida zijn geneesmiddelen die worden gebruikt om maagproblemen gerelateerd aan CRF en maagzweren te behandelen. Ze verlagen de hoeveelheid fosfor die circuleert in het bloed van huisdieren die lijden aan CRF. Hoewel er verschillende soorten maagzuurremmers verkrijgbaar zijn als vrij verkrijgbare medicijnen, is het het beste om ze te gebruiken in overeenstemming met de instructies van de dierenarts.
Functie van antacida
Verschillende aandoeningen zoals maagzweren en darmontsteking veroorzaken een toename van de hoeveelheid zuren in de maag. Antacida werken om de hoeveelheid aanwezige zuren te verminderen. Het medicijn is veilig voor gebruik bij huisdieren indien toegediend volgens de gegeven doseringsinstructies. Huisdiereigenaren moeten ook stoppen met het gebruik van het medicijn, tenzij anders aangegeven door de dierenarts.
Veelgebruikte formuleringen
- Amphojel
- Maalox
- AlternaGel
- Pepcid AC
- Melkmelkpoeder
Voorzorgsmaatregelen bij gebruik van maagzuurremmers
Antacida dienen te worden toegediend gedurende de door de dierenarts voorgeschreven duur. Daarnaast moeten eigenaren van gezelschapsdieren de dierenarts informeren over alle andere geneesmiddelen op recept die de kat op dit moment gebruikt. Antacida hebben verschillende geneesmiddelinteracties met geneesmiddelen zoals cimetidine, pancrelipase, tetracycline en fenothiazinen. Hoewel de medicijnen relatief veilig zijn voor gebruik bij katten, ontwikkelen maar weinig huisdieren bepaalde bijwerkingen zoals verstoring van de elektrolytenbalans, diarree en obstipatie. Antacida die magnesium bevatten, zijn niet geformuleerd voor gebruik bij katten die lijden aan nierfalen en maagobstructies. Het is ook het beste om antacida samen met voedsel toe te dienen bij het behandelen van verhoogde fosforgehaltes in het bloed.
Gebruikelijke dosis antacida voor katten
Antacida zoals Pepcid AC worden meestal toegediend als een dagelijkse dosis voor een bepaald aantal dagen. Magnesiummelk wordt ook om de 24 uur oraal gegeven. Aangezien overdosis van een geneesmiddel het risico op het ontwikkelen van ernstige bijwerkingen verhoogt, moeten eigenaren van gezelschapsdelen vóór toediening adequate vloeibare zuurremmende middelen meten. Tabletten moeten ook worden gemalen en gemengd met voedsel om het smakelijker te maken. De duur van de medicatie wordt bepaald aan de hand van de ernst van het maagprobleem en de reactie van de kat op het medicijn.
Preventie van problemen met de buikmaag
Samen met antacidummedicatie is het belangrijk om de oorzaak van verhoogde zuren in de maag te bepalen en preventieve maatregelen te nemen. Dieren die lijden aan zure terugvloeiing, kunnen aanpassingen van hun dieet nodig hebben, zoals de opname van voedsel met weinig vet en weinig proteïnen. Katten die worden behandeld met antacida voor CRF, hebben een aanvullende behandeling nodig voor begeleidende aandoeningen zoals calciumonbalans en bloedarmoede. Als de CRF doorgaat naar een vergevorderd stadium, kunnen huisdieren bezwijken voor de ziekte.
Hoewel verschillende antacida die voor humaan gebruik zijn geformuleerd, aan katten worden toegediend, is het het beste om behandelingsopties met de dierenarts te bespreken om toxiciteit en overdosis te voorkomen.
