De 2 soorten aanvallen bij honden
Aanvallen bij hondenkunnen erg beangstigend zijn voor een eigenaar. Door de verschillende soorten aanvallen van honden en hun oorzaken te begrijpen, kunnen eigenaars hun honden beter verzorgen.
Aanvallen worden gedefinieerd als onwillekeurige spierbewegingen en contracties die worden veroorzaakt door elektrische stormen in de hersenen. Aanvallen komen in twee vormen voor: gegeneraliseerd en gedeeltelijk. Bij een algemene aanval wordt de elektrische storm overal tegelijk gezien. Een gedeeltelijke aanval komt voor in een specifiek deel van de hersenen.
1. Gegeneraliseerde hondengevangenngen (Grand Mal-aanvallen)
Het eerste teken van een gegeneraliseerde aanval is een verlies van bewustzijn als de spieren beginnen te samentrekken. Wanneer zich een algemene aanval voordoet, valt de hond vaak naar beneden of strekt zich uit en maakt zelfs een stem. Vocalisaties zijn een gevolg van de spierbeweging en zijn niet vrijwillig. Naarmate de aanval doorgaat, kan de hond poepen, urineren en zijn anale blijheid uiten. Wanneer de aanval het klonische gedeelte binnengaat, kan de hond zijn benen rukken, zijn kaak vastklemmen en beginnen zijn spieren met ritmische samentrekkingen. Deze fase duurt meestal langer dan de eerste fase waarin de symptomen voor het eerst worden gezien. Nadat de aanval heeft plaatsgevonden, kan de hond de tijd nemen om weer recht te staan en kan hij last hebben van blindheid, desoriëntatie of pacing die tot meerdere dagen kan duren.
2. Gedeeltelijke aanvallen
Een gedeeltelijke aanval begint in een klein deel van de hersenen. Aangezien de aanval begint in een specifiek deel van de hersenen, is dit meestal het gevolg van een niet-gediagnosticeerde ziekte of letsel. In tegenstelling tot gegeneraliseerde aanvallen, blijft de hond bij een gedeeltelijke aanval bewust. Het belangrijkste getroffen gebied is het deel van de hersenen waar de aanval plaatsvindt. Andere delen van het lichaam kunnen ook worden beïnvloed. Een teken van gedeeltelijke inbeslagneming is het trillen van het gezicht, dat meestal aan één kant plaatsvindt. Andere delen van het lichaam kunnen ook lichte bewegingen of schokken vertonen.
Een ander type partiële aanvallen wordt een complexe partiële aanval genoemd. Hoewel de fysieke symptomen vergelijkbaar blijven met een regelmatige gedeeltelijke aanval, vertoont de hond vreemd gedrag. Tekenen van een complexe partiële aanval kunnen bestaan uit agressie, extreme angst, uit de hand lopende bewegingen of rennen, of bijten in de lucht om hem heen.
Behandeling van epileptische aanvallen
Bij een hond met chronische aanvallen wordt epilepsie van de hond gediagnosticeerd. De eerste aanvallen kunnen overal in de leeftijd van één tot vijf plaatsvinden. Bepaalde rassen, zoals laboratoria, retrievers, collies en teckels, zijn genetisch gevoelig voor epilepsie bij honden. Dierenartsen kunnen een diagnose stellen van het type aanval dat uw hond treft en de nodige behandelingen toedienen. Geneesmiddelen op recept, zoals fenobarbital en kaliumbromide, worden het meest gebruikt.
Andere medicijnen die nieuw zijn op de markt zijn onder meer Gabapentin en Felbamate. De dierenarts kan testen uitvoeren om de schildklier van uw hond te onderzoeken, omdat er vaak een verband is tussen de schildklier en het optreden van aanvallen. Uw dierenarts kan ook extra vaccinaties aanbevelen om het immuunsysteem van uw hond te stimuleren of een gespecialiseerd dieet om de gezondheid van uw hond te garanderen.
